Çatlak Kabuk Şiiri - Mehmet Çaltı

Dayan dostum, kaldır başını
Dimdik dur, sert esen rüzgara karşı.
Eğilme hiç! Hepsi namert kötülüklerin.

Duymasın bir an kulakların, acı olan hiç bir şeyi
Ne kaldı ki elinde; yitirmediğin?..
Herkes acılarını kendi çekmeli.

Kuyu kazıyorlar, katmerli dalkavuklar
Kimler itilecek bilmem, karanlıklara?
Dertlere, tasalara, kaygılara...

Hele çöküversin omuzların, paslansın belleğin
Ayaklarını kaldırırlar toprak üstünden.
Sırıtır yırtık kürede, milyonlarca çürük diş.

Biraz cesaret, var olmak için
Gitme içine; kendi kendinin.
Boşaltsın zehrini, paslı çenelerin.

Ben varım. Eskiden de vardım.
Belki biraz daha var olacağım.
Çatladı kabuk. Dilim, dilim etti.
Yetti yıllar yılı sustuğum! Artık yetti...