Çatladı Kılcalımda Bir Söz

ÇATLADI KILCALIMDA BİR SÖZ
Bir çocuk ne zaman alsa başını ellerinin arasına
Yetimce bir ah tutsa
Yankısa Peygamber kentlerinde
Bir çocuk kendi göz yaşlarını izlerken aynada
Adını acı koyduğu bir oyunda
Diz bağı çözülse yaşamanın
İşte o dem
Utanırım başımın gövdemin üzerinde durmasından
Musallat olsa da uçucu bir ağlayış o anlık
Değildir bu başlı başına
Kabul görmüş bir tövbe.
Çantamda taşıdığım gerçekler apansız
Düşer düzen tutmaz yalanlarla yere;
Bu omurgasız bir sızı.
Bilirim eser yok artık gülden şerbet yapanlardan
Zinhar kolaçan etmeli insanlığımızı
Utancı öğrenseydik ya hakkıyla çocuklardan.

Hangi vakit bir devrim zonklasa beynimde
Bu ataletten ar edip çatlasa kılcalımda bir söz
Ayrımcı bir duadan ayrık kalırcasıya nasipsiz
Vursa yüzüme yüzüme kardeşlik hakkını bir ayet;
Dil tutuk, göz mahçup , nefis hadsiz;
Çıksa ilk kıbleden onur yangını
Çöl çöl dağlasa merhameti
Dayansa iç yüzü ölümün
Aslından ırayan kalp dolsa katranla o vakit
Çocukça masum yağmurlar yağmasa artık
Ta ki vurulmayagörsün vicdana kilit
O zaman işte, işte o zaman kıyamet.
Muhtaç olmadık hiç bu kadar göz yaşı duasına.
YUSUF GÖKBAKAN