Çatladı insanı ömrüm

İçimde' gögüs kafesimde sevgi nehirleri suyunu çekmiş...
Güllerim solmuş savrulur yaprakları
Henüz tomurcuğa bürünmüş
Bir papatya çiçeğim kurumuş...
Saksıda toprak
Elimde testi
Gözümde yaşlar kırılmış...
Hedefine varmamış bir küheylan gibi
Çatlamış çiğerim soluğum kesilmiş.
Sırtımı dayayacak olan duvarım kırılmış
Gölgesinde dinleneceğim ağaçlar solmuş
Gök kubbe olabildiğince kızıl
Güneş kavurucu .
Bedenim yanmakta.
Diyorum ey yar!
İçimde akan sevgi nehirleri kurumuş.
Gözümde yaşım
Ömrümde aşım
Yolda gücüm.
Kurumuş bir kum gibi
Güneşe mağruz kalmış
Bir fidan gibi...
Çatlayıp gideceğim.