-Çatışma Şiiri - Nurcan Bingöl

Herkesten çok tanıdığını sandığın seni, sen bile an gelir tanıyamazsın. Taşıyamazsın içinde birikmiş öfkeleri,
barındıramazsın bedeninde başka izleri,
beynine işleyen başka benlikler varken çözemezsin kendini.
An gelir suçlusun yaşadıklarına dair, yargılayan seni yine sen!
İdam sehpasını çekersin ayaklarına, ilmeği boynuna sen geçirirsin yine.
Hesaplaşırsın geçmişin izleriyle kanlı bıçaklı.
Yüzleşirsin benliğinle ters düşer düşüncelerin o an sana.
Ölüm kalım savaşı verirsin boğarken seni mazi.
Gerçeğini gördüğünde tokat gibi yüzüne çarpar hatalar,
işte o an tecrübedir yaşananlar sana hırs katar.
Benlikte çatışma başlar. Yürek ayrı söyler aklın seni zora sokar.
Ağır basan ya duygundur ya mantığın çift karakterdir insanoğlunun büründüğü ömürlük benlik.
Çöz çözebilirsen sendeki seni.
Günahlarına bedel ödün verdiğin her ne varsa şu hayatta
aklamaya çalışırsın kendini.
Hayat almadan ne verir ki insana?
Bulabilirsen kimliğini çalıntı hayatlar pazarında, satarsın ruhunu beş kuruşluk bir aşka.
Bir yanın ağlar masum bir melek gibi günahlarına, diğer yanın gülümser inadına şeytanca aşka...