Çatısız Resim... Şiiri - Leyla Rahşan Doğan

Resimler çizeceğim
Van Gogh'a, Dali' ye inat...
Sol kulağımın bir kısmını kesmeden,
Sürrealizmin göbeğine çarpmadan!
Kendimce, öylesine çizeceğim...

Tam ortasına balonları yerleştiriyorum,
Çocuklar seyretsin
Ellerinde iğnelerle
Korkusuzca patlatsınlar,
Acı belirmeden çizgilerinde...
Bulutları, balonların soluna yaslıyorum,
Düşlerini yazsın Aşık'lar, maviliğine...
Çınarlar gövdelerini teslim ediyor,
Tanrının güneşine,
Az kaldı eğecekler dallarını,
Selam vererek Masumiyet'e...
Nehir, ikiye bölecek Tual'i
'Kudurmuş su' diyecek izleyenler...
Balıkları görmeseler içinde,
Küfür edecekler sergüzeştliğine...

Unutmadım, klasik 'Panjurlu Evi'
Çatısı neresinde gülümser...
Karar veremedim bir türlü.
Tüm boyaları birbirine karıştırdım,
İzliyorum usulca...
Kırmızıyı, maviye...
Sarıyı da yeşile katıyorum,
Palet kişiliğini kaybediyor...
Gülmedi...
Kanadı ellerim, pazar yeri gibi...
Usanmadım...
Karıştırdım yeniden tüm bildiğim renkleri
Çizdim, çizdim, çizdim...
Kollarım yalvardı bana,
'Yeter' dedi... yeter 'Çatısız olsun evin'...
İnat etmiştim ya, bir kere ressamlara,
Her şey usulünce olacaktı...

Çatısı solgun olsun istemiyordum,
Günlerce uğraştım,
Gülmedi...
Aylarca uğraştım
Gülmedi....
Yıllarca uğraştım
Gülmedi...
Hala uğraşıyorum...
Ama artık ben gülüyorum,
Göbeğim çatladı, Sürrealist oldum...
Çatının dile gelmesini bekliyorum...