Esmer alnında yalnızlığın
Soğuk tütün kokar avuçlarında
Donmuş bir insan
Başında kara kışın efendisi nöbet tutar
Boyunca tuzaklarla tutulmuşsun
Şükrederken kendi haline
İnsan insanın elinden tutmazsa
Kalır mı insanlığın yapısı
Kaçtığın her yönde tutulacaksın
Kör düğümlerinde yollarının
Bir sağıra soracaksın
Yol nereye çıkar
Duymayacak seni
İşittiğin
Uzaklaştıkça silikleşen adımlardır
Issızlığın kol gezdiği civarlarda
Hayat yüreklerden uzaklaştıkça kaybolup
Ekranlara sığınmış
Donmuş bir insan
Soğuk tütün kokar avuçlarında
Başında kara kışın efendisi nöbet tutar
İnsan insana ne haldedir sormazsa
Kalır mı insanlığın yapısı
Dünya hepimize yeterdi oysa
Sormak gerek
Yeni yetme mi hayat
İnsanlar mı makineye dönüştü git gide
Hissiz, umursamaz, tuhaf
Derya Kızılgöz
Kayıt Tarihi : 19.1.2021 02:06:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Dün İstanbul'da bir yurttaş donarak öldü.Bu bir hikaye değildir. Hikayenin asli mektubudur. Hikayemiz kendi olma bilincini, utanç duygumuzu yitirmiş olmamızla ilgili olsa gerek.Sami BABACAN'a
Çok güzeller
O kış bir evsiz donarak hayattan kopmuştu. İnsanlığın utancını iliklerimize kadar duyumsadığımız soğuk bir haldi giydirilen. Vazife planı deyip geçecek miyiz?
TÜM YORUMLAR (2)