Çatırdayan çatılar Şiiri - Hasan Karabay

Ufukta bir çizgi var,sanki sırat mı desem
Gün kargaşayla başlar,sonu uçsuz bucaksız
Dalevere dubara,binbir çeşitli kasem
hiç bir kimse yok ki, bir birinden alacaksız

Yok, yoktur,evimizde,ihtiyacımız tamam
Löküs hayat başladı,faizle doldu param
Huzursuzluk içinde,evle bozulan aram
Ağzımızı açacak, günler yok ki bıcaksız

İnim inim inliyor,öyle baş tutmuş yara
insanlığa vurulan, silinmez yağlı kara
İki aksi kutup var,bu devranda bu ara
Her gün binlerce masum,orta yerde, ocaksız

Almış yürümüş fuhuş,insana yakışmayan
Bir sürü tezat dolu,yaşamla çakışmayan
Hayat denirse eğer,bir kez alkışlanmayan
Yerde sürünür yaprak,dalsız kolsuz kucaksız

Özentimiz hat safa,almış başını gider
Aile denen kavram,birgün ansızın biter
Kız,oğlan evden ayrı,yaşar kim bilir ne'der
Veledi zina dolu,hemde forslu bacaksız

Denemeli evlilik,bu evlenmekse eğer
Tanışmakmış arzusu,fikri başkaymış meğer
Müsamahalar başlar,tavizden taviz doğar
Bu yaptıkları evler,bacasız ve sacaksız

Sokaklarda koşarlar,peşine düşülen ahlak
Yitirmiş kimileri,onu arayan ahmak
Hayasızlık diz boyu,unutulan ise Hak
Ruhlar donuk ve bomboş,evde sevgi sıcaksız

Yirmi birinci yüzyıl,felaket asrı herhal
Yozlaşmış bir nesil var,özüne yok ki mahal
Bir çatı çatırdıyor,sahip çıkılsın derhal
Kırılıp dökülmeden ve kalmdan bacasız

24.10.2012