Çatı Katı Aşıkları Şiiri - İsmet Koyuncu

Gecikmiş sevda türküleri çalınır
Çatı katının viran sessizliğinde
Darılmış iki beden ne gam
Geçmiş yılların veresiye mutsuzluğuna.

Ay ışığı görünür camın kıyısından
Gülümser hınzırca çatı katı aşıklarına
Duygusuz bir şehrin en orta yerinde
Gözlerinde demlenir sevdanın en koyusu.

Karlı bir kış gecesi geleyim
Saçımda kırlar ıslanmış ayaklarımla
Tepeden tırnağa üşümüşlüğümü
Isıt Çatı katındaki aşk ateşiyle.

Ve çatı katı küçük duygulu ev
Kokunun sindiği saraya çevirdiğin ev
Canlanmış elinle birbirinden güzel çiçekler
Oysa dışarda kar.tipi,ayaz ve sensizlik.

Efkarımızı dağıtalım gecenin bir yarısı
Kenar mahallelerdeki sarı ışıkları izleyelim
Günahta yazılmasın sevapta istemem o gece
Aşkın adı yeniden yazılsın ilmik ilmik hece hece.

Kentin telaşı kavram kargaşası
Yandan alttan üstten bir tıkırtı gelmez
İrtibatımız kesilmiş dünya kederlerinden
Dünyam sensin seninle sende kalayım.

Arınmışız zamanın devri devran seferinden
Kıskanırlarsa dar çaplı kem gözler
Vursunlar tek kurşunla bizi tek bedende
Çatı katı aşıkları mutlu bu alemde

Türküler söyleyelim dinleyelim her dilde
Şiirler okuyalım kalpten kalbe
Günaydın olsun kalmasın memlekette mesele
Sevmekle başlar hayat sevmekle bitsin nihayet

Bir kusura bin bedel ödenir
Zifir gecelerden cennet bahçesine gel
Yolcusuz yolların yalnızlığında
Umutlar olsun kucağımızda.

Kollarını yüreğini açarak gel
Endişelerini,korkularını,çocuksu hüznünü
Kapıda bırak'da gel
Yıldızlar zirvede yalnızdır kendini al'da gel.