Çatdanak Şiiri - Mehmet Yalçın 2

Kimisinin baharı geç gelirmiş
Kimisine de ikinci baharmış
Nasıl da beklenmiş bunca yıl
Farkında olmadan ona yazılmış

Bir gün “Merhaba” diyen kız
“Hoş Geldin” diyen adam
Birbirinden nasıl da habersiz
Buluşuvermişler zamanın bilinmezinde

Birinin içi yanık diğeri perişan
Kimsin, nesinden sonra
Ah ki ah çaresiz dertler peşimde
Çare ne ki.. yok ki yok, ah, ah

Her şeyin çaresi var, tek yoka çare yok
Anlattıkça, dedikçe, söyledikçe, aktardıkça
Yazdıkça ne mel un bir dert çıkar ki sorma
Canhıraş sessiz çığlığa can mı dayanır ha

Merhem olsa, derman olsa verilse hemen
Çaresiz derde düşene şifa bulunsa nerdeee
Bari yol gösterilse, korku yönetilebilse
Ne dense ki... en doğrusu anı yaşa, anılara dön

Çırpınan yürecik, korku dolu yürecik
İki gözden süzülen yaşlar, iki çeşme
Ümidin bittiği yere götürüp atmışlar
Bir başına, sessizce çırpınır durur

Öyle hassas ki, öylesine de ince ruhlu
Ne kadar da mert, ne zengin gönüllü
Bu kızda ki yürek değil mangal sanki
Nasılda beklemiş yılları bir başına

Belli ki bunaltmış yaşam onu
Değişimler yaralamış, yıkmış
Güvenci tükenmiş, şimdiye inanamaz
İkide bir geriye çark eder, tam tornistan

Bilmez ki garibim bir başka garibe yazıldığını
İkisi de aynı hamurdan, aynı türün ürünü
Birbirlerine yaslandıkça doğarlar yeniden
Artık bilsinler ki yazgıları birleşmiş

Onlar birbirlerinden habersizken
Tanrı çatıvermiş yazgılarını çatdanak
Neden, nasıl diye sormayınız artıkın
Elbette nedeni vardır,
nedensiz yaprak mı kımıldar