Çatana. Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Sevdiklerimi alıyorlar elimden uğursuzlar
sevdiğime çalıyorlar kara
bir sürü pislik yalan dolan
plan

bir güçsüz bir fukara

kendime çarpa çarpa yürüyorum bir yolda
her köşe başından bir ben çıkıyorum karşıma
bir buluta giriyorum
bir güneşe
güneşte kavrulup yanıp
bulutta serinliyorum
yağmur olup yağıyorum

ne ilk yazda
ne ayazda
dondurucu kara kışta
dolu olup
yağıyorum dolu dolu
dolu dolu

sonra farkediyorum rıhtımdayım bir
iki islimimi almışken
pupa yelken giderken
yelkenlerim iniyor suya
doğrusu bu ya

denizdeyim
dönüp yine kendime
yüzüyorum kendi denizimin sularında

süsüm hüzün
nakışım yüzün
kaybettim kendimi
güpegündüzün

arıyorum
borazanlar çalıyor
yürüyorum kendime çarpa çarpa
resmi geçitte

15/Ekim/2010/Cuma/Bodrum