Catalzeytin`i Anmak, Şiiri - Kemal Yildirim

Catalzeytinì andikca,gönlüm huzur buluyor,
Siladan uzak-gurbette- yine aksam oluyor.
Cocuklugum,gencligim,hep bagrinda gecti,
Diyar diyar gezdim amma,gönlüm hep seni secti.
Guruba karsi seyir,Ilahi! ne lütuftur,
Lütufa karsi sükür, hayat düsturumuzdur.
Camlik ve sahil yolu,nihayeti Ginolu,
Her kösesi ilcemin hayat iksiri dolu.
Temiz havasi suyu,acik bir sifahane,
Görenler mutlu olur,gerisi hep bahane.
Bir tarafta sahili kucaklarken dalgalar,
Ötede mehtabi haykirmada martilar.
Ciselerken yagmurlar,eserken ilik rüzgar,
Baharinda, yazinda ayri bir güzellik var.
Yesili, mavisiyle; sanki cennet misali,
Dünya hayatindayken,özlüyoruz visali.
Gönlümüze ilk cemre Catalzeytin`de düstü,
Ferhat`ta bu sevk ile cöllerden cöle düstü.
Sabri ve tevekkülü,hep orada ögrendik,
Tükenmeyen hazine,dogrulukla bezendik.
Yardimda ve dostlukta yarisir insanlari,
Sadece insan degil,severiz tüm canlari.
Sahildeki kayiklara birlikte kosmadik mi? ,
Dügünde ve bayramda,birlikte cosmadik mi? .
Ecdadimiz birlikte nice müsgülü cözdü,
Birlik ve beraberlik bize kan veren özdü.
Catalzeytin`de yasamak, ne manali bir histir,
Gönüllere sigmayan,dolup tasan,bu histir.
Catalzeytinì anlatmak,sigmaz bu siire,
Gitmek ve görmek gerek,güzel Catalzeytin`e.