Bre abiler, amcalar, el öptüren dedeler!
Hiç bahis etmediniz, bana söylemediniz.
Yaş kemale erince, çatallanan yolları,
Yolları yürüdükçe, çarpılan kapıları.
Yolumu aydınlatan, eski, yüksek fenerler!
Yel geçmez buralardan, neden titrek alevler!
Hani gücün, kuvvetin! ne bu ölfezik ışık.
Ufuk ile gökyüzü, birbirine yapışık.
Kuzeyi şaşmaz pusula, dağ tepe harita!
Söyleyin, nereye çıkar bu yolun sonu?
Bir adım ileride, o tepenin ardında,
Mazi önümde kalmış, arkamda binbir derya.
Kayıt Tarihi : 11.3.2024 19:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!