Önündeki tabakta bir kaç insan vardı,
Çok zengin ama gönlü fakir adamın!
Garson diye bağırdı, elini kaldırıp...
O sırada çatalını da birine batırdı.
Boğazına kadar getirdi,
Bir insan batmış çatalını...
Bu sırada garson hemen baktı,
Buyurun efendim...
Vazgeçti yemekten,
Hesap dedi.
Ama tabağınız daha duruyor dedi, garson,
Bu arada patronu araya girdi,
Amaaan efendim!
Hiç bir insan yememişsiniz...
Hem birkaç insanın lafımı olur,
Sonra ödeşiriz.
Tabaktaki iki Filistinli, üç Suriyeli.
Bu adamın midesine gitmediğine gayet sevinmişti.
Adam öfkeyle çıktı. Söyleniyordu giderken.
'Hep aynı insanlar, canım bir kere de Kürt- Türk getirin!
Parası neyse misliyle verelim!
...
Patron da garsona dedi,
Parayla olsa ah keşke parayla olsa.
Kürt kolay belki ama,
Türkleri avlamak, oyuna getirmek çok zor!
08.09.2016
İbrahim ArslanKayıt Tarihi : 7.2.2017 15:16:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!