Çatal Şiiri - Muhammed Said Arı

Ey sevgili-i var,
Ey Alem-i düçar,
Dest-i gir namı âçar,
Valib ke'hsine küfür saçar.

Anlamaz o ciğerde esbab-ı zuhur,
İşitse de reddeder sade-i huzur,
Kemal nurun etse bir devri dur,
İstihkamca yaşasa bulsa kat kat şuur

Perdende zuhur eden zilşan aşkına,
Vahana olan gözde zarfı şol kına,
Şecerede yazana fakr-ı nakşına,
Kaşığıyla çatalı seçti şaşkına.

Ekseri tevazu etmedi ile,
Seksene namustu gelmedi dile,
Temaşuk temsili bilmedi bile,
Surat-ı yüzüme vurduğu sille.

Mal ile mâl olan halis-i ekber,
Halis ellerinde bolca zül döner,
Kuyudan suyunun libası teber,
Pisliği sendedir onda yok heder.

Sefa-yı çünüme bir name gerek,
İstese çeşmine bin Said serek,
Vefa akşamında yenilen yemek,
İkindinin zuhuru bilmedi felek.