Çarşamba Şiiri - Faik Baysal

Aklıma ayva gelir, nar gelir
Meyva deyince
Akşamın içinden çıplak ayaklar, kollar gelir
Yoksul deyince.
Gözlerimde bembeyaz minareler yükselir
Taş deyince,
Aklıma yağmurlar gelir, ölümüm gelir
Toprak deyince.

Güvercinleriyle eski Beyazıt gelir aklıma
Meydan deyince.
Birden içim çekilir, bir kadın el sallar,
Yüzlerce tekerlek içimde dönmeye başlar
Tren deyince.
Pırıl pırıl bir çift pabuç gelir aklıma
Pahalı deyince.
Dünyada yapyalnız kalıveririm birden
Salı deyince.
Aklıma anam gelir, ağlıyasım gelir
Ferdâne deyince.

Lâpa lâpa kar yağar mosmor avuçlarıma,
Aklıma pantolonum gelir, gömleğim gelir
Yama deyince.
Beş el ateş edilir, babam vurulur,
Bir kadın namaza durur gözlerimin içinde
Cuma deyince.
Kestane ağaçlarından yaprak yaprak dökülürüm
Eli sopalı bir adam dikilir karşıma
Yaz deyince,
Bir beş kuruş önünde ağlamaya başlar gözlerim
Olmaz deyince.

Aklıma karla örtülü Adapazarı istasyonu gelir
Bavul deyince.
Fatih’te kimsesizliğim gelir aklıma
İstanbul deyince.
Birden başım döner, elim ayağım kesilir,
Aklıma balık sırtı gibi pul pul
Yaprak içinde bir Sapanca gecesi gelir
Lâmba deyince.
Unutamadığım Faize gelir aklıma, Faize
Çarşamba deyince.