Çarşamba Şiiri - Kübra Çığlıoğlu

Çarşamba sabahıydı
gurbete yolculuk vakti
son kez kahvaltı hazırladım
yiyemedik hüzünlüydük,bogazımızdan geçmedi yutkunamadık
bi çay yudumladık
ve sonra
o gidiş o gidiş
sarıldık birbirimize
son kez
son bakış
o sarılış
ayrılık zamanı
kokumuz üstümüze sindi
ve gitti
o gitti
şehir sessizlige büründü
yagmur başladı aglamaya
bize aglıyordu yagmur
sen gidince
bomboş kaldı bu şehir
bi derdimi yüz bin ettin ayrılık
şu gurbettin bize ettikleri
yitirdim bütün benligimi
lal olmuşum sukut eyledim
yar ben sensiz ne edeyim