Çarşamba 05.03.2008 saat=:

Hırçın kaderin pervasızca ağladığı gün akardı nefretim
Vahşi ormanlarda yaşayan hayvanların uğultu seslerini işitirdim
Bakardım gözlerimi açıp, aniden indirirdim bakışlarımı
güneşin batışına yakın
Belirginlişen yüzün o dergahta çökmüş haliydi: YAŞAMAK
Umursamaz bir tavırla silip attım, mutluluk sanıp sevindiğim anıları
Bıraktığın yerdeyim şimdi, sessizliğin tam ortasında
Bir hırçın ses böler uykumu bu gece sessizliğin tam ortasında
Vahçi ormanlardan çıkıp gelen hayvanların,
Kaldırımlarda yürüyen sesleri kulaklarımı ele geçirmiş
İçine çökmüş kaldırımlardan ses çıkmıyor bu gece
Rüyalarım kapılmış şelalenin şırıl şırıl akışına
Gözlerim yorgun düştü tane tane akmaktan
Parçalanmış zamanlar,yüreğimin içinde kilitlendi bu akşam
Ellerimden kan, gözlerimden ürperen bakışlar akıyordu
Koyulaşmıştı bakışlarım, inci tanesi gibi yaşlıydı gözlerim
Çaresiz değilim, korkuyordum nefretimi akıtmaktan
İçimde sıkışmış mutluluğu hep saklamak zorundaydım
Nefretimi ise korkuyla akıtmak bazende akıtmamak
Yaşamak bundan ibaretti, yasaktı yaşamak yaşamadan bana
Umudum yoktu, giden geri gelmez gelemezdi oradan
Ne çaresiz ayrılıştı yüzüme bakışın aklımda
Lakin ne kötüdür seni sonkez gördüğüm geceyi hatırlamıyorum
BİRTANEM..............