kızıl gibi kendine benzeyeceksin.o belirsizliğin anımsattığı tarihler vardır.seni o emekle suçlamak en çok göğü dehşete düşürür.
durulsa gün saklandıkları yerlerden çıkar çocuklar.mevsimin suçu yok bunda
beni zorlama unutturulmuş anıları dayatarak.her melankoli kendine girdap neyine gerek tutsaklığından hoşnut anlamın zincirlerini çözmek
gücenmeye benzer serseri bir boşluk var mı ki
anlaşılmayan bir tipiye yakalanmış gözlerin
oysa üşüyen benim
ne duruyorsun üzerimi olanaksızlıklarla ört
n.a
Kayıt Tarihi : 7.1.2025 23:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!