Çarpıntı Şiiri - Oğuz Toy

Bugün bir hanımefendiye çarptım yanlışlıkla
E normal olarak özür diledim masumane bir kılıkla
Bana zariflikle rica etti
Bakakaldım öylece
Bugün bir hanımefendiye çarptım yanlışlıkla
Yüzünü bozmadı ekşitmedi
Rencide etmedi beni onca kişinin önünde
Sadece tebessümle rica etti özrüme
Belkide o an ifade edemedim içimdekileri
Önüme dönmüştüm hemen
Keşke teşekkürlerimi sunsaydım o narin hanımefendiye
Bugün bir hanımefendiye çarptım yanlışlıkla
Rica etti bu yakışıklıktan nasibini almayan kabahatime
Belkide özürdü dilenen ordaki
Belki cidden korkmuştum etrafımdaki rencidei suratlardan
Ancak içtenlikleydi özrüm
Özrüm ki belki hanımefendinin daha önce rastlamadığı
Karşılaşmadığından mütevellit miydi bu rica edişin bakireliği
Yoksa ben mi karıştırmıştım yine duygularımı
Bir yalana mi kanmıştı kani gözlerim
Gerçi ne ala bu hanımefendinin böyle bir masumiyetle yüzleştiği bu güllük gülistanlık mekanda
Ne ala daha önce özür dilendiği o nezih suretine
Ben ki özür dileme erdemliğinde arşa eğen göğsüm
Bir daha kabahatsiz kalır mıydım kayışı koptuğu söylenen dünyada
Bana bağıran rica almamış şöförün aksine
Oysaki ben aynı masumluktaydım
Belkide yitirilmişti içindeki rica alabilme olasılığı
Bitirilmişti insanlıktan kalan yegane duygu
Garip buruk bile denemeyecek gülümseme
Buna ukde bir mutluluk mu dense
Böylesine mutlu bir gün işte