Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
tebrikler...
anlatım değişik ve hoş..
ekrem bozkurt
....Kalemimle DİNOzor neslimi tükettimse de,
sürünür her aşkta,sürün genlerim...
Ne kadar değişik bir anlatım...şiire biyolojiyi de katabilmişsiniz...Bir biyoloji öğretmeni şiirsever olarak çok hoşuma gitti...Teşekkürler.
Müşerref Özdaş
ahhh o yokmu bizi çarpan bölen çıkarıp eksilere koyan her gecen gün gibi ne bir eksik ne bir fazla bu şiir bana ferudun düzağacın HOCAM ŞARKISIN ANDIRDI Ben bir zaman kaybıyım, beni boşver hocam!
Düşlerimden geçenleri kitaplarda bulamıcam
Hangi deniz nereye dökülüyor bana ne
Ben içimde boğulurken
Hala aşkın olduğu yer varsa söyle; dokunulmazsam ölücem
Kendimi kendimden çıkartsam sıfır kalmaz
Bu matematik bizi kandırıyor hocam
Elde var sorular... gözyaşları... boş umutlar
Hesaplar tutmaz
Tutmaz hocam!
Şu hayat bilgisi ne ağır dersmiş hocam
Düşündüm, kararlıyım;
Ben adam olamıcam!
Madem her şey basit bi formül
Mutluluğu söylesin bakalım neymiş kimya!
Benim kimyam feci halde bozuldu;
Anlamsız geliyor bana dünya
Kendimi kendimden çıkartsam sıfır kalmaz
Bu matematik bizi kandırıyor hocam
Elde var sorular... gözyaşları... boş umutlar
Hesaplar tutmaz
eğlenceli bi şiir:)hoş olmuş:)
çok am açok farklı bir tarz,tebrikler,saygılarıma.
çarpım TABLOSU
palet vurmuştu,
kiralık katil yanım,
tutulan aşklarda,
tutuldu... şairin bütün cezaevleri,
periyodik ve de tutkulu,
tutanaklarla, iddiasına tutuştum,
tutukluyum, tutsağım düşüşlere,
yanaşırsan iskelelerim babasızdır,
çıkarsın, çıkmazsın,
kiremit fabrikalarına işçiyim,
aktarırım her aşkı şiirime,
çimentolar harcını ödetir imgelerime,
döşenmiş sahte acılarıma basma sakın,
çatılarım çatık kaşlı benim,
yağmur tutan gözleriyle,
çerçeveler, ve yanından asılırdı,
veyasız,
biri mi? Nazım,
mutluluğun resmini çizseydi ABİDİN,
kendime ördüğüm duvarlarda,
yeri hazırdı,
tut ki,
çiviler çakılıp kalmıştı,
bir başına kala kalmıştı,
ev sahibi kalbime sorsan,
bir çivi çaktırmazdı,
hem zaten çocuğuda yoktu bu aşkın,
yalan söylemişte sayılmazdık,
badanası yapılmıştı,
dolaşık saçların aklına,
yağlı ve sulu tüm iştahsızlığımla,
feriştahı gelse, taşınmazdım,
gayrimenkul kalan benliğimle,
arsa,
namus bekçisiyim gecelere,
rüyalarımı bozansın,
fırçalanır çenesi düşünce dişlerim,
porselen gülüşleri kırarda,
şeytan kulağına kurşun atar,
çarpım çarpım çarpılası düşlerimde,
bütün trafolara çarpılır,
Aşiyanından kazalarda,
kaçak şebekeler,
dokuz canlı kalır,
besleme kedilerimiz,
nankörlüğümüzü bize öğreten dokuzatmışbeşlik,
ciğerlerimizde vardı ekmek arası acılarda,
kalemimle DİNOzor neslimi tükettimse de,
sürünür her aşkta, sürün genlerim...
Sinem Şanlı
harika bi şiirdi sinem saygıyla kutlarım seni 10 puan +ant
Akıcı hoş şiirnizi zevkle okudum Sayın Şanlı! Can-ı gönülden tam puanla tebrikler ve listemde. Yüreğiniz dert görmesin, kaleminizden mürekkep eksilmesin.
çiviler çakılıp kalmıştı,
bir başına kala kalmıştı,
ev sahibi kalbime sorsan,
bir çivi çaktırmazdı,
hem zaten çocuğuda yoktu bu aşkın,
yalan söylemişte sayılmazdık,
badanası yapılmıştı,
dolaşık saçların aklına,
yağlı ve sulu tüm iştahsızlığımla, ..
kutluyorum yazan güzel yüreği..
namık cem
ÇİZSEYDİ DİNO MUTLULUĞUN O RESMİNİDE, HİÇ YOKTAN HERBİRİMİZ DUVARLARIMIZA MÜSVETTE
MUTLULUKLAR ASARDIK ...
KUTLADIM SAYGIYLA
FATMA HATUN ESEN
Tebrikler kaleminiz daim olsun
Bu şiir ile ilgili 10 tane yorum bulunmakta