Çarpılma Şiiri - Ali Keçelioğlu

Yada o sana bakarken
En azından baktığını zannederken
Adımların ağırlaşır,ağırlaşır
Yürüyemezsin,bir ara yürümeyi unutursun
Sonra soluğun kesilir
Yaşamaya çalısırsın
Hatta umursamaz görünürsün korkundan.
Hani feci bir rahatsızlığın varmış gibi gösterirsin.
Aslında nedeni bu değildir.
Yada belki bir an bakışırsınız,
Gözlerin vücudunun en ağır organı olur.
Söküp atmak,onlarsız yaşamak istersin
Zaten yerinden çıkıp yere düşecekmiş gibidir.
Sonra sulanırlar.
Belli etmemeye çalışırsın.
Yapacak bir şey yoktur.
Sonra tüyler diken diken
Sonra mı?
Gerek tanrıya gerek vicdan yoksullarına
Gecelerde,gecelerle birlikte isyanlar.
Kimsesiz ızdırapların beşiği uykusuz sabahlar.