Çarpık İsyan Şiiri - Yasemin Kaplan

ve dayadım namluyu şiirlerime
hışımla tekmeledim dizelerimi
gardenyalarımı, sıratımı,
ademin kızlarını
bir çırpıda kırıp kalemimi
idamına verdim hükmümü...

hadi şimdi gelin
bre oynaş hatunlar
bre çaça adamlar
gelin de yağmalayın beni

“cumbalı evleri,
egzotik konakları ben de geçtim
kıs kıs gülüyorlardı
kapı aralarından
acemice utananlar”

şimdi can yücel yüreğiyle
dilinizi, dibinizi
selamlamak vardı sansürsüz
telef etmek vardı dimağınızı Adana usulü
yazlık sinemalarda

bir köşeye bırakıp
sağınızı solunuzu
eflatun yeleğinizin
üçüncü düğmesinin üst gözüne
uzuv eksikliğimden
yapamayacağım tüm eylemleri
boşaltmak vardı hunharca

idam sehpasında
celladımı doyurdum
seyre dalan cenneti aldı
cehennem bana kaldı

oysa takılı kaldım
anamın rahminde
düşmedim eteklerine

aklım başıma vurmadan
saçlarımı gömmeyin cesetlere
tenime dokunmasın hiç kimse
beşime basmadan
alsınlar kırmızı
kunduralarımı...

yakan bir öfke var avuçlarımda
zehir gibi tadı
herkesin sevildiği bir bilge yanı
bir de iyi bilirdik diyen dostları
kuruyarak bekliyorum
pis bir ölümü
bilmiyorum
aklım mı ihanet etti
yüreğim mi
kanunsuz
haydut yüzlü bir gece gibi
korkular basıyor göğüs kafesimi
ya özleyen olmazsa Yücel gibi
ellerimin terini
ya benden dönerken
kendinden gelen olmazsa
şeref Birsel gibi
cemaynur gibi yazamazsam
sevgiyi

iyisi mi bir Ahmet Telli
bir Adnan Satıcı
bir Halim Şafak
olamayacak dizelerimin
idamına verip hükmümü
duygularımın
düşüncelerimin
cinayetine sanık olduğum
bu davada
inkar edip varlığımı
hiçliyorum kendimi
hadi gelin yağmalayın beni.