Ki ben gölgesi kalabalıklardanım, yer çekimine olan inancımı sorgulatmıştı. Saniyeler valizlere sığmayan ziynetler gibi davrandı.
Şaşmıştım, orada her şey gerçekti.
Geçecekti belki ama kalacaktı!
Bu defa asmıştım portmantoya anahtarı..
Seni, sizi bilmem çırılçıplak yürüyorum gökkuşağında.
Küpün canı cehenneme!
19 mayısın ebemkuşağıydı adı..
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta