Ki ben gölgesi kalabalıklardanım, yer çekimine olan inancımı sorgulatmıştı. Saniyeler valizlere sığmayan ziynetler gibi davrandı.
Şaşmıştım, orada her şey gerçekti.
Geçecekti belki ama kalacaktı!
Bu defa asmıştım portmantoya anahtarı..
Seni, sizi bilmem çırılçıplak yürüyorum gökkuşağında.
Küpün canı cehenneme!
19 mayısın ebemkuşağıydı adı..
Eminim
Kayıt Tarihi : 11.12.2020 23:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!