Çarmıhta Unutulmuş Hayatlar

Çarmıhta unutulmuş düşler vardır
Bir tarafı acı koleksiyonunda
Bir tarafı arsız eleştirmen masasında
Beyrut’ta bir camide dile getirilirse hayallerimiz
Vatikan ayağa kalkar
Çarmıhta unutulmuşsa düşler
Kutsal metinlerde çakılacak çivi ararsın
Besmelesiz
Ve hissiz
Bu yüzyıla vurulacak en büyük damga
Kusursuz bir aşk senfonisi olur
Armonisi senle karılan
İsa mutlu olur
Ben mutlu olurum
Vatikan mutlu olur
Yine de bir çarmıhın tam ortasında randevulaşmak gerek
Bu bizi Protestanca bir küfür yapar
Gayr-ı aşk ehlinde
Yine de dudaklarda iyi dururuz
Sonu olmayan kavganın başlama alevinde
Belki de medeniyeti kuran küfür oluruz
Bir vakanüvis ’in hatıra defterinde
Sonrası
Sonrası eylül gibi dökeriz hıncımızı
Sonbahar der avunurlar
Son aşk oluruz, utanırlar
Utanacak yüz ararlar, bulamazlar
Çarmıhı kalbimize kurarlar
Ve bizi kurban ilan ederler
Bir mum eşliğinde düşlerimizi yâd ederler
Fakat
Çarmıhta unutulan düşler vardır
Havarilerden gizlenen
Düş oluruz en günahsızın zihninde
Ve zihinlere düşeriz
Bu bizim son düş(üş)ümüz olur