Çarmıhta Kaç Mıhın Var Şiiri - Sevinç İnal

Yolun biraz ötesi ya sensin ya sensizlik
Şu Gönül durağımın kararsız yolcususun
Söyleniyor bak bazen; yüreğim, hey densizlik!
Sen miadı d/olmayan sevdamın yolcususun

Sabrın sonu bu değil aslında biliyorum
İnciniyorum güne, senle u/yanmak niye?
Beklenen sevgiliyi ne için diliyorum?
Can kırığı sancımı yine yar bilir diye…

Bu zulmün sebebini bir kez anlayabilsem
Belki susacak gönlüm belki sönecek bu har
Ya da bir kere olsun yürekle sorabilsem
Kaç yerimden mıhladın çarmıhta kaç mıhın var?

Tadılmamış acılar benden bir bir geçerken
Açılıyor zihnimde isyanın boğuk sesi
Sen üstüme basıp da dilim dilim biçerken
Bir adım sonrasıdır ecelin son nefesi

Yine berdârdır gönül yine yazılan firkat
Bu kaçıncı vuslata eremeyiştir söyle!
Hani sevmek yüceydi hani mükâfat kat kat
Terse dönen ödülün sevinci neye böyle?

Tam orta yeri yara aşk denilen cevherin
Her demi b/aşka firak körelen umutların
Neşesi kırılmıştır yine vakti seherin
Neden her daim siyah, ağlar mı bulutların?

Gözlerimin ferini üşüten gecelere
Sözlerim kâr etmiyor kaybolmuş iffetleri
Her kelâm bölünüyor düşerken hecelere
Yar aşkının dinmiyor bitmiyor afetleri…

Sen gözümden düşerken benden habersiz, ben gönlümden düşene ağlarım sessiz…