Çarmıha gerilmiş İsa gibiyim Şiiri - Yor ...

Olan olmuş şair,
Dünya gözüyle anmayan o taşlaşan kalp,
Ölüm anında hiç fatihayla anarmı,
Bilmezki o mahşerde var,
orda hak hukuk var,
karınca bile hakkını alacak orda insandan,
Bilemez ki o,
bir yudum suyun bile hakkı varken,
Gerçek bir sevgiyi görmeyen,
farkında olmayan o taş kalpler o kavurucu ateşte neyler acaba,
ya adam gibi seveceksin,
Ya da asla,
kimsenin kanına girmeyeeksin...

Tebrikler şair,
Keyf bu dünyaya mahsus,
Çile ise sevenin nimeti,
Onun günahlarının keffaretidir....

Çarmıha gerilmiş İSA gibiyim
Asası kaybolmuş musa gibiyim
Mezar kabul etmez nere gideyim
Yar gögsünü mezar eyle koy beni

Yadına düşmüşüm yakta kor eyle
Ne istersin bu garipten,sor,söyle
Yaşanmazki sevdicegim bu böyle
Kulun olan kölelerden say beni

Kan yerine dolaşırsın kanımda
Ben yok oldum sen yaşarsın canımda
Musallsa taşında tekbir anında
İanmazsan hocalara sor beni

Hakkın helal etme o son durakta
Mezarıma gelme dur sen ırakta
Öldüm artık şu nazını bırakta
Sana zahmet fatihayla an beni.

Allah gecinden versin abicim!
elbet bir gün duyacaktır bu güzel yüreğinin sesini...
duygulanmamak mümkün mü!
bu güzel şiiri bir de ben okuyayım belki duyururuz o vefasıza sesimizi, şu an karar verdim abicim, bakarsın bizim de çorbada tuzumuz olur...:))
kalemine, yüreğine sağlık can abim,
saygılarımla...