Çarmıha Gerilen Acı Şiiri - Mehmet Çoban ...

Çığlık çığlığa bir arzu bir sevdadır, yılgınlığa düşmeden
Öteden beri süregelen, bir hasret bir özlemdir
Yüreklerden çağlayarak
Her karanlığı
Her zoru aşan
Özgürlüğe doğru
Yükselip, yarınlara çığır açan bir umut var
Beklenen o bahar ha geldi
Ha gelecek gibi
Cemre toprağa düştüğü günden beri
Mezopotamya dağlardan
Buram, buram çiğdem kokuyor
Kınalı keklikler kayalarda sekerek
Yeni güne kanat çırpıyor
Köylere püsü atılmış yakılan, yıkılan evlerin sayısı beli değil
Ölüleri paramparça, zırhlı araçların arkasında sürüklenen bu yerde

Yarası kurşun yarası, nefesi göğsüne çivilenmiş kalmış
Yiğidin, yüreğinde tükenmeyen unutmadığı sevdası
Koynunda çok sevdiği o yavuklusunun
Saklı resmi
Yara almış sol leğeninde
Kocaman bir mermi yarası var
Kan içinde kalan bedeni acı dolu
Haber almış karalar bürünmüş yaşlı annesi
Başucunda bacısı dövünüyor; ağıt yakanlar halası, teyzesi
Çağıl çağıl kan akıyor Kutu Deresi, Pülümür vadisi, Kepir yaylası

Yıllardır vücudu çarmıha gerili acı çeken tüm yüreklerde
Anaların gözyaşlarıyla yıkanan
Adı özgürlük konulan
Ölülerine
Tahammül edilmeyen
Gecesi erken
Güneşi, sabahı geç gelen
Vicdansızlara, eşkıyalara tahammül olmayan
Kürdistan topraklarında yine gözyaşları dökülüyor
Kimi Rojavalı, kimi Afrinli, kimi Desim’den, kimi de Garzan’dan gelen
Her biri bir yıldız, her biri bir destan olan zulme karşı direniyor tüm canlar

10.11.2016
İstanb