Çarmıha gerildiğim gün... Şiiri - Enes Ateş

Bir çarmıha gerildiğim gün adımı duyarsın,
Bir de toprağa verildiğim gün! !

İsa gibi,
Kavrularak,
Yanarak..
Nefesinle sesimi vuslata erdirdiğim gün
Gözümde kaybolduğun sûreti gördüğüm gün
Hislerinde bir rayiha gibi,
Kokarak...

Rüyamda ulaşılmaz bir menzil oluyorsun
Gökuşağı altında ezilen kırlar gibi.
Gizemli bir el ile bana ulaşıyorsun
Cemâlini veriyor alemlerin sahibi..

Musa gibi...
Büyüyerek,
Sızarak..
Nil kadar sessiz akıp gittiğim gün
Bütün sensizlikleri tarûmâr ettiğim gün
Dağlarımda ki şahikâ gibi,,
Donarak..

Sukûtumda biriken bir nidâ oluyorsun
Babasını kaybetmiş küçük çocuklar gibi.
Yıllarım yeşeriyor, ama sen soluyorsun,
Renklerinde öldüğüm o şakayıklar gibi..

Bir çarmıha gerildiğim gün adımı duyarsın,
Bir de toprağa verildiğim gün...