Çarmıha Gerdikleri İsa Değildi

Üstü başı yıpranmış bir adama insanlığı soruyorum. Ceplerini karıştırıyor. Bir şey bulamayınca çıkarıp bir sigara uzatıyor. Ben de bir şey bulmayı beceremiyorum

Çarmıha gerdikleri İsa değildi

Kahvehanelerin birinde bir kabadayı tanıyorum. Tesbih sallamayı bilmem. İnsanlığı anlatıyorum. Tesbihini bırakıp çıkıyor. Nara basmayı beceremiyorum

Çarmıha gerdikleri İsa değildi

On üç yaşında bir çocuk. Duvarın birine bir şeyler karalıyor. İşi bitince yanına varıyorum. İnsanlığı sormuş büyük harflerle. Ben büyümeyi beceremiyorum

Çarmıha gerdikleri İsa değildi

Yaşlıca bir kadın ağzında diş kalmamış. Buruşmuş ellerini açmış. Ağlamaklı yüzünden bütün bir cihana küfür yayılmış. Ömrünce ağlamış sesine ağlamak yapışmış. Göz göze geliyoruz. Küfretmeyi beceremiyorum

Çarmıha gerdikleri İsa değildi

Bir delinin peşine takılmışlar. Çocuk desen değiller. Ürkmüş ellerini kollarıyla başına siper etmiş. Sorsan etrafındakiler akıllı. Kendisi deli aralarında kalmış. Aralarına karışmayı beceremiyorum

Çarmıha gerdikleri İsa değildi