Çarmıh Şiiri - Kaan Kılıç

Kanlı lagım fareleri beslerken kalbimizde
Paslıborularla dolu foseptik çukurunda
Kalkan misali gövden bir çarmıhtı aslında
Depresif bir mevsimde şizoidce ben orda
İspiyoncu bir havari busesiyle sokulup
Diken diken gerildim çapulcu çarmıhına

iguana boşaldı ter yerine tenimde
tetanozlu yüregin çakıldı bileğime
lacivert bir okyanusa öykünürken saçlarım
ispiyoncu kılındı tarihten saklı adım
pejmürde bir judas gibi can verirken çarmıhta
kasem olsun sevgilim zinhar ki ağlamadım!

Adrenalin salgıladım gözyaşı niyetine
Citanes dumanının eflatun bugusunda
Serseri cinler gibi üflenmiştin beynime
Mephisto sen lucifer sen azazilden teninse
Bukalemun bir kalbe spazm sarkıtırdı
Kramp kramp kasılan bir aşka ağarırken
Şizofren bir bukalemun gibi paranoyak kalbim
Gövdesine diken batmış gül rengini alırdı

Ve bir Vardı saçların bir yoktu hiç olmadı
şöyle karekökündüm şöyle çarpılacaktık
üstüste tersyüz halde tepetaklak yekpare
çarpıştı kasıgımız rakam rakam sarsıldık
rakamlarla çarpışırken sevgilim ki ne fayda
ceberut bir cebirde yazik ki çoğalmadık!

Bakır deri niyetine tersyüz ederek beni
Platin bir piton gibi zehir salgılayıp sen
Yüzerek derinleşen körkuyulu ruhundan
Parçalanan deri gibi çıkarmıştın üstünden!

Karafatma krallığı biz yıkıldık sevgilim
Bitirim bir cenindim kurtkapanı rahminde
Kordonumu kemirirdim rahminin üzerinde
Vurulup zincirlenip rahmine müebbetken
tekrar öldürmek için doğur beni yeniden!

Çogalarak azalarak artarak çarmıhında
Şahrem şahrem salgıladıgım kanlı çaglayanları
Hiç unutma sevgilim kanlı kafatasımda
Barındırdıgım solucanları çivileri unutma
Böyle aciz böyle yetim böyle müflis yahuda
Öperek ihbar ettim seni Ispiyoncu oyunda!
haydi son kez ölelim sevgilim çarmıhında

böyle aciz böyle müflis böyle kasık kasıga!