Çarmıh Şiiri - Erdoğan Sarıgül

Kuşlarca uçuyorum
yüzüyorum balıklarla
çiçekleri kokluyor
ay batırıyorum
gözlerimin sahillerinde
güneşin yalımları
ışık tünellerimde
dehlizler kazıyorum
karanlığın göğüslerine
günü aydın her kente
saydam sokaklar çakıyorum

uzuyor
kılcal kılcal damarlarım
kahvaltılarına
sabaha aç çocukların
kanımı sağıyorum
al beyaz
biraz şeker yüreğim
beynimse tuz biraz
demliyorum yaşamı
bebeksi sofralarda
taze ekmek kıvamında
gözlerimin somunları da caba

sancılı salıncaklarda gıcırdıyor
zaten çocuk anaların ninnisi
basınca öte göklerden
yaban bulutların
bulut ötesi sisi
altın suyuna bandırıp
paslı kelepçelerimi
kendi ellerimle hem de
tutukluyorum
kendimi

sonra
sen bir deyip başlıyorum
gün saymaya
sen bir
sen iki
sen üç
sen dört
sen sonsuz
bir tanrı uyanık hala
bir ben sende uykusuz

yaşamak diyorum
bir kuşun kanatlarında
bir balığın yüzgeçlerinde ölüm
sevişedursun dikeniyle hala
adını sevda koyduğum gülüm
zaman mezarlığında
okunadursun
hayalet keşişlerin ruhlarına dua
bundan öte
kır artık kalemini şairim
as şiirini
isa’nın
çarmıhına