Çarkıfelek Şiiri - Kenan Gündemir

Bazen bir çiçek düşer
Rüyaların kıyısına…
Çarkıfelek, inatçı bir sessizlikle açar
Her taç yaprak, bir veda sanılan bir başlangıç.

Belki de yaşamak dediğin
İçinde sakladığın o renklerdir:
Mor bir tutku,
Pembe bir ümit,
Beyaz bir teslimiyet…

Döndün mü sen de rüzgârla?
İçinde kaç mevsim döndü
O narin dallarında?
Belki de sen
Zamanın çarkında
Dönüp duran bir kalbin sessiz şiirisin.

Biraz hüzün, biraz direnç…
Toprağa soruyorsun belki:
“Bu ömür neye değer?”
Ve toprak fısıldıyor:
“Her açan, bir daha açmamak üzere açar…
Ama her son, yeni bir dönüşü saklar.”

Çarkıfelek, sen
İsmin gibi dönersin gönlümde
Döner dururum ben de
Senin o ince, narin katmanlarında…
Belki de aşk böyle bir şey:
Dönmek, dönerken
Usulca solmak…