Çarkı Dönmeyen Şiiri - Osman Aközel

Ben, sulu değirmene benzetilirsem,
Çok sıkıcı sözleri öğüttüremem.
Acı ile yüklüyüm, hiç söylenemem.
Ben, çarkı dönmeyen, susuz değirmenim.

Ögütülecek şeyler için yerim yok.
Çarkımı döndürecek, su oluğu yok.
Taşım dönmüyor, hepten ayarı bozuk.
Ben, çarkı dönmeyen, susuz değirmenim.

Yelli bir değirmene benzetilirsem,
Rüzgarda dönmüyor ki benim pervanem.
Gelen tahılları un yapar diyemem.
Ben, çarkı dönmeyen, susuz değirmenim.

Su, rüzgar, insanlar, taşım döndürmez.
Felek beni dert için, hiçte öldürmez.
İçin, için ağlatır, hiçte güldürmez.
Ben, çarkı dönmeyen, susuz değirmenim.

Genç yaşımda çalışmaz, değirmen oldum.
Taşımda, dolabımda yosun tutturdum.
Cansız hastalar gibi, derin uyudum.
Ben, çarkı dönmeyen, susuz değirmenim.

Müşterisi olmayan değirmen osman,
Düşünüp roman yazsa, olmaz anlayan.
Söylediğim doğrudur, hiç yoktur yalan.
Ben, çarkı dönmeyen, susuz değirmenim.