kızgın bir suskunluktu susmuşluğum
bileklerimde hatrının sessiz prangası
yuğ eşliğinde kaybederken seni kendimde
dur diye çılgınca bağırıyordum bu çırpınış çarkına
çarmıha gerilen ruhum seziyordu
sesi çıkmaz soluğu da duymazsın
oyun oynamıştı kendine
çarkı kırarım belki diye
yükselen sesler işleyen çarktandı
bulutlara bir hüzün çökmüş
ağlamaktan gözleri kızarmıştı
akıyordu zaman gözüm ise üzerine
volkanların patlama noktasıydı
fışkırıyordu çığlıklarla
ölüp gitmek vardı bu çığlıklarda
ya da susup izlemek çığlıklarca
Kayıt Tarihi : 19.9.2023 12:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!