Çark Şiiri - Mehmet Erdoğan 3

Kanma, yalancının fitne fücûru,
Yok eder beşerde bütün huzuru.

Daima batılın çarkında döner,
Herkesi çarkına almayı dener.

Kim düşse onun bu iblis çarkına,
Varamaz ne oldu-bitti farkına.

Kendini bir anda göklerde bulur,
Bir anda zirveden yere savrulur.

Yalancı iftira etmeyi sever,
Menfaat uğruna zalimi över.

Uydurur mute, der aslında zina,
Kıyar yuvalara, hem nice cana.

Çalmak şiârıdır bu hastaların,
Düşünmez ne olur halleri yarın.

Bu çark öyle bir şey kim takılırsa,
Özü gider yere savrulur posa.

Zulmü normal görür bu zavallılar,
Uydurur bir kılıf; ne önemi var.

Yeter ki gitmesin o koltukları,
Putperestin böyle olur efkarı.

Ama iyi laf eder ha bu zalim,
Ne bir yakîn vardır, ne maddi ilim.

Boş teneke gibi dan dan ses verir,
Biraz da iblisten bir nefes verir.

Aldatır herkesi çeker bu çarka,
Sebep olur dünya ukbada garka.

Ondan uzak dur sen düşme ki çarka,
Er cennet -cehennem arası farka.

Sakın ey arkadaş ona takılma,
Takılırsan eğer yanıp yakılma.

Kimse de inanmaz senin sözüne,
O çarktan bir parça geçmiş özüne.

Sen de vampir gibi sârî oldun çark,
Oldun gittin artık ebedi helak.

Parmağının ucu bile değmesin,
Bir hissin o çarka boyun eğmesin.

Yürü alnın ak yüzün pak yare,
Kurtuluşa budur yegane çare.

Yürü Hakk'a iman ile yürü sen,
Sana muştular var tek sevgiliden.