Sonra dedim ki;
bir daha gelmeyen bahar,
avuçlarında kalan bir yetim kokuydu.
Ölmeye yüz tutmuş denizin kırık yosunlarına,
sarmalanmış bir ömrün vicdan azabında!
Bin çift sözüm vardı sana, senin olsun!
Kırık kelimelerim, kumdan merdivenlerim,
sözlerimde kalan tavana asılı güzelliğin!
Ben bilirim ki;
bir gün bahar da ölecek!
Kayıt Tarihi : 9.4.2013 00:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)