Cariye Şiiri - Burhan Perkgöz

ÇALINAN HAYAT

Böyle karanlık bir geceydi ,
Yağmurlar gökle gürüldüyordu
Bir anne ninnilerle susturuyordu bebeğini
Atların sesleri kırdı göksel sesleri,
Adımlar sıklaşıp yükseldi at kişnemeleri
Anne kesti ninnisini bebek susuverdi
Şimşekten korkunçtu çınlayan demir sesleri

Kızlar doluştu avluya gecelikleriyle
Sarı saçlar dağınık mavi gözler korkak
Endişeyle baktılar birbirilerine,
Dehşet gözlerde gizli, tüyler diken diken
Bahsedilen geldi çattı artık son vakitler
Yazıklar olsun bize dediler titreyerek
Beraber ağlayarak, bakıştılar çaresizce

Birkaç ihtişamlı adam kollarından tutuverdi,
İmkansız kurtulmak teslim oldular sessiz
Denize sürüklendiler seller gibi nedensiz
Herşeyi yakıp yıktılar koymadılar tek bir ekin
Uzaklaşıp gittiler, ağıtlar kaldı yanık yanık

Bir daha göremeyecekleridi köylerini,
Kokmayacaktı ekmek, tüten ocaklarda ,
Çıngıraklarıyla kuzu seslerini
Çocukların belkide ilk yürüyüşleri
Dallarında açan çiçekleri, bayırdaki çimleri
Her yerde zıplaşan yavru keçileri
Göremeyeceklerdi annelerin bakışlarını ,
Hayran bakan gözlerle babalarını
Hatta kavga ettikleri erkek kardeşleri
Ta ki toprak alana dek bedenleri

Saraylara satıldılar softa haramilere
Göremeden kendi mürüvvetlerini
Yalandı hayat, gösterişliydi sahte yaşam
Kararmıştı tüm günler aslına bakarsan
İlk gece gibiydi dinmemişti yağmur.
Dinmemişti gürleyen şimşekler
Bir daha asla doğamadı aydınlık güneş
Dönmeyecekti asla o tatlı çalınan hayat

BURHAN PERKGÖZ
10.10.2022