Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Kaleminize yüreğinize sağlık üstat. Ne de güzel dostlar edinmiş. Zaten mümkün mü kaleminden şiir dökülen insanların değersiz olması. Hepiniz çok ama çok değerlisiniz. Kaleminiz sıkıntı görmesin.
Cenâb-ı Hak'tan ozanımıza rahmet diliyorum mekânı cennet olsun inşallah.
Bu güzel yorumunuz için sonsuz teşekkürler.
En derin selam ve saygılarımla.
Mahmut Abiyi Allah rahmet eylesin. Mekanı cennet olsun.
Kadirbilir değerli üstadımı tebrik ediyorum.
Kaleminize gönlünüze sağlık.
Cenâb-ı Hak'tan ozanımıza rahmet diliyorum mekânı cennet olsun inşallah.
Bu güzel yorumunuz için sonsuz teşekkürler.
En derin selam ve saygılarımla.
İnsan hayatında kadim dosta ender rastlar, örnek teşkil edecek ne güzel bir dostluktur bu kutluyorum sizi Şükrü bey.
Gönlünüze, kaleminize sağlık, selam ve saygılar sunar, esenlikler dilerim...
Harika yorumunuz için sonsuz teşekkürler efendim.
Selamlar ve saygılarımla.
Mahmut Çelikgün' Ozanı kaybetmiş olmanın üzüntüsü çok büyük yeri doldurulamaz elden bir şey gelmez ruhu şad olsun saygı ve selamlar
Mekânı cennet olsun inşallah.
Harika yorumunuz için sonsuz teşekkürler efendim.
Selamlar ve saygılarımla.
Değerli üstadım, gönülden satırlara dökülen, sıcacık samimi duyguların sel olup akışını okudum. Duygu yüklü, duyarlı yüreğin var olsun. Merhum değerli Ozanımız Âşık Mahmut Çelikgün Üstâdıma Allah'tan rahmet ve mağfiret diliyorum. Rabbim mekanını cennet eylesin. Bu kıymetli eserinizi ve sizi yürekten kutluyorum. Kaleminiz daim olsun. Selam ve saygılarımla
Mekânı cennet olsun inşallah.
Harika yorumunuz için sonsuz teşekkürler üstadım.
Selamlar ve saygılarımla.
Yüreğin dert görmesin usta
Varol
Mekânı cennet olsun inşallah.
Harika yorumunuz için sonsuz teşekkürler üstadım.
Selamlar ve saygılarımla.
Beni çok duygulandırdınız
şairim. İnanın ben de çok
üzüldüm.
Kendisine mesaj çekmiştim
sesiniz-sedanız çıkmıyor ozanım
nerelerdesiniz dedim. Daha sonra
sizlerde ve eşinden kara haberi almış
oldum.
Zaten damadımızı kaybettiğimiz günlere
denk gelmişti, geçen ayın 17 sinde
kaybetmişiz meğer. mekanı cennet olsun.
ŞAİRİM ÇOK ÇOK TEŞEKKÜRLER
SELAM EDERİM.
Mekânı cennet olsun inşallah.
Yorumunuz için sonsuz teşekkürler üstadım.
Selamlar ve saygılarımla.
* Kıymetli Halk Ozanımız Âşık Mahmut Çelikgün Üstâdıma şiirlerime eşlik eden nazireleri için bilmukabele kendisine ithâfen yazdığım ikinci şiirdir.*
ÇAREYİ ÇEKENDEN SORSAYDIM OZAN...
( Ozan'a Esintiler -2 )
Sazı susan âşık bağlar karalar
Gülleri yoluna serseydim Ozan...
Düşman değil dostun sözü yaralar
Gelip de yaranı sarsaydım Ozan...
Bu şiir ile ilgili 8 tane yorum bulunmakta