Çaresizlikler Şiiri - Abdulkadir Mıdıkoğlu

içimde dupduru sen, safkan desek yeridir
hala felak içerim, gel yudum yudum hergün
tahtıma el koydu yar, gayet muhayyeridir
her dem kopar dururdu, yine fırtınam durgun
.
yolu patika yarin derin yar kıyıları
taksirattır bilemem dündeydi iyileri
har idi köz oldu aşk, mazide sayıları
beşiğinde sevgiler alışkanlığım yorgun
.
bedenim ayrı gayrı, şu kalbim neden oldu
kaderimi kırdılar soramam neden oldu
kara yazgı derler ya belirgin eden oldu
zülfüyle perişanım delik deşik bir vurgun
.
bu canımı veren mi yoksa sen misin alan
yolunur yaralarım arzuhalime talan
mecnun etti tek nefes, küpünden sızan nalan
inkar edemem bu yol, unutulmaya sürgün
.
ecel aklar bezenmiş nikahımız kıyılır
bağrıma benzer şafak söküldükce ki yılar
sabahcılar boş komaz, doldurdukca koyulur
bu ümsüle atlamaz çareler çoktan kırgın