Çaresizlik Son Dem Vurgundadır Her Gün Gibi

Neden konuşayım ki iki dudak arasında olmak isteyen
sahra çölünde susuz kalan sözcüklerle....
an gelir susarsın, sebepsiz....
gün gelir konuşursun, sessiz....
konuştuklarında ıslak düşünceler olmalıdır her dem.
Gecelerin uzağından seslenen kırlangıçları dinlersin bazan uykuda
ve alacakaranlık kuşağının belirsiz ışıkları arasında kaybolurken,
düştükçe kalkmayı
kalktıkça da
kimsemin olmadığını öğrendiğim
anlamsız hayat dediğimiz camlı pencere
bakarsın oradan anlamı olmayan yüreksizlere....
yaklaşmak yerine
mesafe koymayı biliyor isen;
korkmadan, esiri olmadan depreşmiş duygularının
yağmur bulutlarına denk gelen gözyaşlarını dökmeden,
beklemek yerine unutmanın
seni daha az incittiğini öğrenirsin.