Çaresizlik Şiiri - Fatma Adıgüzel

Sen çaresizliği hiç yaşamadın
Yaşasaydın fütursuzca “git” demezdin
Her sitemimde kapıyı göstermezdin
Halimi anlatamadım ya sana
Tek bedduam bir gün:
Bu çaresizliğin seni de zapt etmesi
Ancak o zaman anlarsın beni

Belki avucunun içindeyim
Kaybetme korkun yok
vuruyor,kırıyorsun,
döküp saçıyor,dağıtıyorsun.

derecesi düşük de olsa
sevdiğini biliyorum
gerçekten gitsem
ukden olurdum
giden değerlidir hep
kaldığım için değersizliğim.
bir gün cesaretlenirim kim bilir
gösterip durduğum kapıyı
çarpar da giderim
işte o zaman kıymete binerim

Sen çaresizliği hiç yaşamadın
Aklınla kalbin çatıştığı halde
Aynı yerde kalabildin mi hiç?
Sen akıllı adamsın yolunu tez bulursun

Ben kabullenemediğim gerçeklerle yaşamayı becerdim
Kimine göre onursuzluksa bunun adı
Bana göre sevgiydi
Benim sevgim zirve yaptı
Ruhumu kanata kanata sevdim seni
Acıyı sindire sindire sevdim seni
Sadece beni seveceğinden umudum olmadığı halde
Her doğan günden bir yara alarak sevdim seni
Tükendikçe,bitirmek istedim bu duyguyu
Olmadı olmadı.

Seni yazmak istemezdim sayfalara
başkaları gibi yaşamak isterdim seni
bana en acısı düştü
bu lanet kalkmaz üzerimden.