Çaresizlik Denizi Şiiri - Aşkın Güngör

Oradasın, biliyorum!
Görünmüyorsun ama oradasın;
Nefesini duyuyorum.
Ha şimdi tutacağım sıcak bedenini;
Uzanıyorum.
Karanlığın soğuğu batıyor parmak uçlarıma.
İnadına karanlığı yokluyorum.
Bulamıyorum.
Ama oradasın, biliyorum!

Sensin, biliyorum!
Sıcaklığın usulca yanaşıyor hoyrat avuçlarıma.
Bir adım ötemde olmadığına inanamıyorum.
Bir mum yakıyorum.
Üfleyerek söndürüyor biri.
Bildiğim tüm küfürleri sıralıyorum.
Kim yapar bu kalleşliği?
Gözlerimle arıyorum.
Göremiyorum.
Ama sensin biliyorum!

Çocuklar gibi korkuyorum!
Kızılca kıyamet kopuyor içimde.
Seni unutuyorum,
annemi arıyorum.
Siyah hepten sarmalıyor her yeri;
Çaresizlik denizinin renginde kayboluyorum.
Kim olsa razıyım yalnızlığımı paylaşacak;
Bir seni arıyorum,
bir annemi arıyorum...
Tanrı'ya dokunuyorum!
Cayır cayır yanıyor avuçlarım!
Kendimi boşluğa bırakıyorum.
En son seni hissediyorum yanımda.
Umutlanır gibi oluyorum
Ama çocuklar gibi korkuyorum.

(09 Nisan 1991)