Çaresizlik Dediler Şiiri - Selahattin Bakır

Aslan ve Lalezardan olma,
Bin üç yüz on yedi doğumlu
Hanak nüfusuna kayıtlı,
Gül Mehmet adı.
Tuttumu inadı
Vazgeçiremezlerdi bir dediğinden
Aslında değildi bildiğinden
Gülsün diye Gül Mehmet dediler ona
Sanki gelmişti oyuna
Ömrünce ne gün görmüş,
Ne gül bahçesinden geçmişti yolu
Güneşten uzak kalmış
Ay ışığında yaşamaya alışmış
Gülmesi için zorlamışlardı ama,
Gülmeyi daha öğrenememişti
Onun için bir ömür toprakta geçmişti
Kocaman elleri,
Uzun parmaklarıyla,
Savurmuştu yaşamın derinliklerini
Oynatmıştı taşları yerinden
Kederinden tükenmiş
Seksen iki ye gelmişti yaşı.
Babası gibi,
Ne aslan pençesi idi elleri
Nede heybetli bir dev
Annesinden yana
Lalezar dı dilleri
Konuya komşuya uymaz
İbadetten yorulmazdı
İlgilendirmezdi onu arabın atı ile
Prensin yatı
Sıkı sıkıya bağlanmıştı,
Yüzyıllık çınar gibi toprağa
Bazen şemsiye olmaya çalışırdı sağanaklarda,
Bazen,
Kasırga gibi eserdi derinden
Ama,
Hiç taviz vermemişti inadından
Gün geldi harman oldu
Yavaş, yavaş eridi bedeni
Soğuk terler bastı vücudunun her yanını
Duymadılar,
Duymadı kimseler, iniltiler arasındaki feryadını
Çaresizlik dediler ecelin adını
Yatırdılar toprağa