Çaresizlik Şiiri - Sibel Acıman Akman

Salkım sökük kabloların ucunda
Bir can
Gözleri kahve ve iri
Elleri buz gibi
Umuda yolculuğunda elinde bir fener
Adım atacak ayakları felçli.

Kalitesiz sesler var kulağında
Sağ ve solunda uluyan cihazların
Saçları kesik uzun saçları
Dişleri yok, hep eriyip gitti.

Ufacık kalmış yüzünden
Kopan minicik gülümseme!
Çapa'yı aydınlatır sen her güldüğünde
Sesin gelmez kulağıma tizden bile olsa
Dudakların kitlenmesin o tek irtibatım.

Kıyamam gözlerine
Gözlerinde inci tanelerine
Doyamadım o hissiz ellerini öpmeye
Bir bedenim var Mevlama emanet
Dile benden oğlum o da sana hediye.

Yediğim lokmaların aldığım uykuların
Yüzde kaçı benim, yüzde kaçı boşta
Aklımın her yerinde varlığının adı
Manasızlaştı yaşamım senin yokluğunda.

Ümitsiz olma dediler
Çare Allah'tan
Adaleti düşündüm!
Af'fım Allah'tan
Bir ışık diledim
Çare Allah'tan
Dua et dediler
Beklentim Ya Resulallah'tan...