Ufuk çizgisiyle gelen uğultularda buluyorum iç çekişlerle sessizliğimin hüznünü
Sorgularken çocukların ağlaması gözlerimden düşen solmuş yaprakları ölümün sonbaharında kıstırılmış keskin bakışımdaki nefreti boyuyorum
Akşamın kızılllığında acı türkü çığırıyor yürekler en kanlı ağlamasında.
bebeler göremeden köhne mavi gökyüzünü uçuyorlar melek kanatlarına canilerin günahlarını sırtlanarak bulutlara.
Ey cellat olmuş kanlı eller size ne köy ne bucak yaraşır patlamayla uyanan
bebelerimin kahrolmuş geleceğini avuçlarken siz yerindibinde olmalıydınız
Bu ne kahırdır Yarabbi kan denizi sarmış bacamın deliklerini de kahrolasıca ben uykuya dalıp da gitmişim nicedir yok etmek istediğim kanlı ellerinizi de
yol iz sürememişim.
Bağrınızı delik deşik etmeliyim ki sizden eser kir pas kalmasın bebelerimin yumuk ellerine bulaşan kanlarınızı silmeliyim dualarımla ellerimle
Gözlerinizi cehennemin dibine yollamaktayım göğe ulaşan serzenişlerimle
Ölememişim mi daha cellatlara ulaşan ellerim kan içinde sesim çıkmazlarda
Lacivertlerimi salaymışım keşke daha önce de salyalarınızı bulaştırmadan
bebelerime siz cehennemin dibine!
Kayıt Tarihi : 28.7.2006 17:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bebelerime siz cehennemin dibine!
beli ki bir şeylere kızmışınız inanıyorum ki hak etmiştir
siire sevgi şaire sayğı kutlarım güzel bir paylaşım olmuş
salim erben
TÜM YORUMLAR (1)