Çaresizlik Şiiri - Metin Demirkazık

Bir gece yudumladigim şarap boğazımda düğümlendi,
Gecenin zifiri ayaklarıma çökmüş,
Geçmişe atılacak adıma dair,
Derman kalmamış, gücüm ise cigliklarimin yettiğince...
Nefesim son kudretinde,
Hani azraile en yakın ...
Yanmaya yakın dogmayasi sabahlar,
Acamayan papatyanın çaresizliği,
Ya da islanmamis yanaklar hüzünden...
Öyle anla!
Isimsiz sokaklarda,
Islanmamis yanaklarda,
Ya da hala soğuk değilse yalnızken yatağın bir kenarı,
Oralarda arama!
Solundayim her daim.
Solugundan öte!
Susuzlugundan
Hatta ve hatta sessizliğinden,
Içinde fırtınalar koparken!
Gücün yettiğince uzaklaş benden,
Zorunda olmadığım yakınım!
Mecbur kalmadığım kadar çaresiz!