Çaresizlik Şiiri - Serhat Fidan

Zamanın tik taklarında
erittim ruhumu
Geçen zamanın içinde
çürüyen bedenim
ruhum saplanan İse
Aşkının hastalığıdır

Zamanın yok oluşuna kadar sürüyor
Aşkı zamana
Zaman ise bedene aşık
İkisi de birbirini tüketmekte

Gözlerim kapanmak üzere
ömrüm dolmak üzere
bedenim tir tir titremek
ruhum üşümekte
Arafa düşmüş gibi
Sonsuzluğa düşer gibi
Yıldızlar, gezegenler Galaksiler gibi
Geçiyor her şey

Günün doğumunda
diriliyor ruhum
Ah!!
Sen diye haykırmak ta zerrelerim

Ellerim bağlı
ayaklarımı prangalı
istesem de gelemem gelsemde dokunamam
İstesem de konuşamam....

öylece baka kalıyorum
çürümüş günahlarıma
Gözlerim kalbim dekilerini
söndürmeye yetmiyor
Çaresiz kalıyorum her senlere