Viraneyim şu sessiz yarınlarıma,
Kimsesiz kalan aydınlıklarıma.
Bir çığlık gibi kopup gelen,
Yalnızlıklarıma tutsağım.
Suskunluğumla aradım bir çok şeyi,
İçinden çıkılmaz bir hale bürünse de.
Yüreğimde kopan çığlıklara anlam veremedim,
Suskunluğum diz çöktürmüşken ruhuma.
Gözlerimden kayıp giderken yarınlarım,
Sessizliğe bürünüyor ruhumun her yanı.
Aydınlanmak için ışığa koştukça,
Derin bir karanlığa batıyor ruhum.
Kayıt Tarihi : 7.1.2023 23:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!