Çaresizlik Şiiri - Hasan Akman

Bir haykırış kopuyor içimde
Sanki İsrafil sura üflemiş
Telaşlı kalabalığın içine düşmüş gibi
Bakarak anlamaya çalışmak hayatı

Yalnızlık evet belki de tek alın yazısı insanoğlunun
Bir de çaresizlikler yalnızlıktan uzak ve ya yakın
Çaresizlik daha çok yakar insanı yalnızlıktan
Çaresizlik ölmeden ölmek hergün

Çöl ortasında görülen seraba koşmak
Veya karlar üstünde tatlı bir uyku
Uykusuz gecelerde uykulardan korkarsın
Hayatın içinde kavgaların çoğalır

Sana olan bir çaresizlik büyüyor avuçlarımda
Devşirilmemiş kardelenler açma hevesi
Ağacın üstünde çok güzel kirazlara ulaşmazsın
Uzandıkların da sana o tadı asla veremez
Hep onun yerine Bi şeyle doldurmak istersin
Çaresizlik ellerini bağlar kaleminin
Hani ona yazamadığın ve ya söyleyemediğin şarkıları
Seslendirmek istersin kendine
Bir çocuğa alınmayan oyuncak sonrası ağladığı gibi
Asla yerini tutmaz hiç bişey o boşluğun
Hiç bir dakikan yaşayamazsın
Deniz ortasında kurumuş boğazın
İçmek istedikçe içini yakar
Çaresizlikler nakkaş gibi işler yılları
Çaresizlikler şafak vaktinde öldürür yeni günleri